Jacqueline Vegt

In 1997 startte ik mijn eigen uitvaartonderneming. Het is niet bepaald een beroep dat uit de beroepskeuzetest komt. Ik las in een magazine een interview met iemand die een eigen uitvaartonderneming begon. Ik heb het idee een jaar in de ijskast gezet. In dat jaar maakte ik een paar uitvaarten mee waar ik verdrietiger vandaan kwam dan dat de uitvaart was. De organisatie was tenenkrommend en dat gaf mij het extra zetje om dit vak verder te onderzoeken.

Ik heb altijd graag met mensen gewerkt. Na mijn opleiding aan de sociale academie in Kampen heb ik werkervaring opgedaan bij het studentenpastoraat in Arnhem en ben na wat omzwervingen als mentor bij een kamertrainingsproject voor Alphense jongeren beland.

Voor het werken in de uitvaartbranche was indertijd een vakdiploma verplicht. Dit bleek een schriftelijke cursus te zijn met twee keuzerichtingen: uitvaartleider of uitvaartondernemer. Na het behalen van het ondernemersdiploma bleek dat later goed van pas te komen, want na enkele sollicitaties werd het duidelijk dat niemand het zag zitten om een jonge vrouw met kinderen op parttime basis aan te nemen. Dus besloot ik zelf een onderneming op te zetten.

Tijdens een vakantie bedacht ik het logo, liet briefpapier en visitekaartjes ontwerpen en er werden een telefoon en computer aangeschaft. En toen was het wachten op de eerste melding.

Luisteren, rust brengen en vertrouwen scheppen, vind ik heel belangrijk als ik voor de eerste keer een familie ontmoet. Wat wil en kan een familie zelf doen, waarin kan ik ze ontzorgen? Bij een afscheid ben ik waar nodig op de voorgrond aanwezig, maar het liefst ben ik op de achtergrond. Het is prachtig om mee te maken dat mensen die in het begin niets willen zeggen, vervolgens een verhaal gaan schrijven om voor te lezen en dan uiteindelijk toch besluiten om zelf iets te vertellen bij de afscheidsbijeenkomst.

Het is belangrijk dat er naar mensen geluisterd wordt. Dat er écht tijd en aandacht is. Dat is nodig om tot goede keuzes te komen. Voor iedere dag zijn er weer andere beslissingen te maken, maar niet alles hoeft tegelijk.

Doodgaan is een levenservaring. Na een overlijden schieten de meeste mensen snel in handelen, maar sta eerst eens stil bij wat er is gebeurd. Je hoeft niet binnen een uur een uitvaartonderneming te bellen. Ga er eens even bij zitten. Besef wat er gebeurd is. Een overlijden heeft een hele grote impact.

Uitvaarten begeleiden is en blijft een mooi vak, omdat iedere familie een eigen dynamiek en verhaal heeft. Mensen zullen mij altijd blijven boeien.

Terug naar het team